- külüng
- is. Daş çıxarma və torpaq qazıma işlərində istifadə edilən bir ucu sivri, o biri ucu isə enli alət. Külünglə yer qazımaq. Külüngə dəstə vurmaq. – Əhməd . . bir külüng gətirib evin küncünə atdı. Ə. H.. Şahnisə xanımın döşəkçəsinin üstündə Fərhad külünglə dağı yarırdı. Ç..◊ (Fərhad kimi) külüng vurmaq (çalmaq) – zəhmət çəkmək, çalışmaq, işləmək, əziyyətə qatlaşmaq. <Hacı Murad:> Qırx il külüng çalıb bir cüzi pul əlimə salmışam. S. S. A.. <Mirzə Camal:> Neçə ildir Fərhad kimi külüng vururam, bu səhnəni mən düzəltmişəm, indi o gəlib mənə dərs verəcəkdir! C. C.. <Şeyda:> Gərək məhəbbəti fəaliyyətə çevirib, işıq və gözəllik uğrunda külüng çalasan! Ə. M.. Külüng sındırmaq – bax külüng vurmaq (çalmaq). Nahaq bu yolda külüng sındırır. S. Rəh..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.